lekkasjesensorer

Lekkasjesensoren zijn apparaten die lekkages van vloeistoffen zoals water of brandstof kunnen detecteren en een waarschuwing geven of automatische maatregelen in gang zetten. Ze worden toegepast in woningen, bedrijfsgebouwen en industriële installaties om waterschade te voorkomen, milieubelasting te beperken en operationele continuïteit te waarborgen.

De belangrijkste typen sensoren zijn onder meer: contact- en zweefsensoren die reageren op direct vloeistofcontact of het interieurniveau van een lekbak; capacitieve vochtsensoren die veranderingen in vochtigheid of dielectriciteit meten achter wanden of onder vloeren; optische sensoren die vloeistof detecteren aan de hand van veranderingen in licht of refraction; en akoestische lekkagedetectoren die geluiden of trillingen van een lek vastleggen in leidingsystemen. Voor grote of lange installaties bestaan ook vezelgebaseerde systemen die lekkages langs een lange afstand monitoren.

Toepassingsgebieden omvatten woonhuizen, kantoren, winkelruimtes, data centers en industriële omgevingen met leidingen, opslagtanks of pumpen. Sensoren plaatsen vaak bij kelderpunten, nabij boilers, onder machines en langs kritieke leidingen om tijdig schade te voorkomen.

Uitgang en integratie: lekkasjesensoren leveren doorgaans een lokaal alarm en kunnen meldingen maken aan bewoners of operators. Ze kunnen ook geïntegreerd worden in gebouwbeheersystemen of IoT-platforms via bekabelde of draadloze verbindingen (Wi‑Fi, Zigbee, LoRaWAN). Automatische sturing, zoals het openen van een afsluitkraan, is mogelijk bij sommige systemen.

Onderhoud en normen: periodieke tests en onderhoud zijn aanbevolen om betrouwbaarheid te behouden; batterijen vervangen en reiniging voorkomen storing. In veel regio’s gelden CE-markering en IP-classificaties voor vochtbestendigheid, waarbij specificaties per model kunnen variëren.