langverzuim

Langverzuim is een term uit het arbeids- en onderwijsrecht die langdurige afwezigheid beschrijft wegens ziekte, aandoeningen of andere redenen. In de arbeidscontext gaat het meestal om afwezigheid die langer duurt dan een korte periode en waarbij werkgevers en werknemers samenwerken aan een terugkeer naar werk. In het onderwijs kan langverzuim verwijzen naar langdurig afwezig zijn van een leerling of student. De aandacht gaat vaak uit naar gezondheid, inzet en mogelijkheden om weer deel te nemen aan werk of onderwijs.

In Nederland bestaat voor langverzuim een aandachtsplicht voor zowel werkgever als werknemer, verankernd in de Poortwachter-regeling. Vanaf de eerste ziekmelding geldt de gezamenlijke inzet voor re-integratie: tijdig signaleren van knelpunten, opstellen van een plan van aanpak en het treffen van maatregelen om terugkeer te bevorderen. Binnen circa zes weken moet een plan van aanpak bestaan en in de loop van het verzuim volgen evaluaties en bijstelling. Bij langdurige ziekte, uiteindelijk na ongeveer twee jaar, wordt de situatie beoordeeld door het UWV voor eventuele uitkering op basis van WIA (IVA voor volledig arbeidsongeschikten of WGA voor gedeeltelijk arbeidsongeschikten), afhankelijk van het resterend arbeidscapaciteit.

Oorzaken van langverzuim liggen vaak in lichamelijke oorzaken zoals chronische ziektes, blessures of medische aandoeningen en in mentale gezondheidsproblemen zoals burn-out en stress. Ook combinaties van factoren en psychosociale omstandigheden kunnen een rol spelen. De gevolgen zijn voor de betrokken werknemer, het bedrijf en de maatschappij: inkomensverlies, kosten voor verzuim en re-integratie, en bredere economische implicaties.

Beheer en preventie richten zich op vroegsignalering, een robuust verzuimbeleid, passende re-integratie-inspanningen, maatwerk bij werkhervatting, en ondersteuning bij gezondheid en welzijn. Effectieve communicatie, privacybewaking en monitoring van voortgang zijn cruciaal.