inkomensverlies

Inkomensverlies verwijst naar het verlies aan verdienvermogen door omstandigheden die de mogelijkheid om te werken beperken. Het kan tijdelijk zijn, bijvoorbeeld door ziekte of een letsel, of blijvend bij langdurige arbeidsongeschiktheid. Het kan gedeeltelijk zijn, door minder uren te werken of een lager loon per uur, of volledig, wanneer er geen inkomen uit arbeid meer is.

De belangrijkste oorzaken zijn ziekten, letsel en arbeidsongeschiktheid, maar ook zorgtaken en andere moeilijke arbeidsomstandigheden die arbeidsparticipatie belemmeren. Daarnaast spelen economische factoren zoals werkloosheid of bedrijfsreorganisatie een rol. Inkomensverlies wordt vaak gedefinieerd als het verschil tussen het verdienvermogen bij normaal werk en wat iemand werkelijk verdient onder de beperkende omstandigheden. Het begrip wordt veel gebruikt in gezondheidseconomie en arbeidsmarktonderzoek om de economische impact van gezondheidsproblemen te kwantificeren.

Metingen en berekeningen variëren, maar bestaan doorgaans uit het berekenen van direct huidige loonverlies plus verwachte toekomstige verliezen in verdienvermogen. Vaak wordt het verlies uitgedrukt als een bedrag per periode, als procentueel verlies ten opzichte van het potentiële inkomen, of als de contante waarde van verwachte toekomstige verliezen. Data komen uit loon- en arbeidsmarktregistraties of uit enquêtes, en worden in verschillende beleidsanalyses toegepast.

Gevolgen zijn onder meer lagere consumptie en een verhoogd armoederisico voor individuen, en voor de samenleving minder belastingopbrengsten en hogere sociale uitgaven, met mogelijke impact op economische groei en innovatie. Beleid en maatregelen gericht op mitigatie omvatten ziekteverzuimregelingen, arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, re-integratie- en werkhervattingsprogramma’s, en aanpassingen op de werkvloer om arbeidsparticipatie te behouden of te vergroten.