landoppervlaktetemperatuur

Landoppervlaktetemperatuur (LST) is de temperatuur van het bovenste oppervlak van het land, oftewel de huidtemperatuur van het landoppervlak zoals gemeten via thermische infraroodstraling. LST wordt doorgaans bepaald met satellietmetingen en, minder vaak, met in situ sensoren die direct aan het oppervlak zijn geplaatst. Het verschilt van de nabijgelegen luchttemperatuur, die meteostations op enkele meters hoogte meten, en reageert meestal sneller op zonnestraling en vochtgehalte van het oppervlak.

Meting en avontuurrijke factoren: LST wordt vooral afgeleid uit infraroodbeeldvorming van satellieten (zoals MODIS, Landsat en vergelijkbare instrumenten). Er zijn emissiviteitscorrecties en atmosferische correcties nodig om de werkelijke temperatuur weer te geven. Omdat verschillende oppervlakten (grasland, bos, stedelijk gebied, stedelijke hitte-eilanden, kale bodem) een andere emissiviteit hebben, kan LST aanzienlijk variëren over korte afstanden. Cloudbedekking en atmosferische afwijkingen kunnen gegevens tijdelijk ongeldig maken.

Betekenis en toepassingen: LST is een sleutelvariabele in klimaat- en weersystemen, hydrologie en landbouw. Het helpt bij het inschatten van evapotranspiratie, droogte-indicatoren, verwachte stroming in waterlopen en urban heat island-effecten. LST-gegevens worden veel gebruikt in klimaatonderzoek, regionale weersvoorspellingen en landgebruikplanning. De waarden worden vaak uitgedrukt in graden Celsius en kunnen als dagelijkse waarden, diurnale maxima/minima of tijdreeksen beschikbaar zijn.