kostentoewijzingen

Kostentoewijzingen zijn in de financiële en management accounting het proces waarbij kosten worden toegewezen aan objecten zoals afdelingen, producten, projecten of diensten. Het doel is inzicht te krijgen in de werkelijke kosten van een object, zodat prijsstelling, budgeting en prestatiemetingen beter kunnen worden uitgevoerd.

Indeling: directe kosten kunnen rechtstreeks aan een kostobject worden gekoppeld, terwijl indirecte kosten ( overhead) via een toewijzingsbasis (kostendrager) aan de objecten worden toegewezen. Veelgebruikte toewijzingsbases zijn arbeidsuren, machine-uren, vierkante meters of het aantal geproduceerde eenheden.

Aanpakken: traditionele kostentoewijzing verdeelt overhead op basis van een volume-gerelateerde driver. Activiteitgebaseerde costing (ABC) kent kosten toe op basis van activiteiten en bijbehorende drivers, wat vaak nauwkeurigere kosten per object oplevert. Voorbeelden van toewijzingsregels zijn het bepalen van kostenplaatsen, het definiëren van kostenpools en het berekenen van toewijzingspercentages.

Processtappen: identificeer kostobjecten en kostenplaatsen, inventariseer kosten en drivers, formuleer toewijzingsregels, voer de toewijzing uit en controleer op consistentie en traceerbaarheid. Evalueer de uitkomsten en pas waar nodig prijsstelling, budgettering of besturing aan.

Zaken van governance: kostentoewijzingen vereisen duidelijke beleidslijnen en documentatie om arbitraire toewijzing te voorkomen en om consistentie en auditability te waarborgen. Complexiteit en veranderende kostenstructuren vormen vaak de grootste uitdaging, evenals het kiezen van relevante drivers die het feitelijke verbruik van resources goed reflecteren.