kleuringen

Kleuringen zijn methoden om biologische monsters te kleuren zodat verschillende structuren beter zichtbaar worden onder lichtmikroscopie. Door kleurstoffen toe te passen, kunnen cellen, weefsels en micro-organismen geaccentueerd worden, waardoor diagnostische en onderzoeksinzichten mogelijk zijn. In de biologie en geneeskunde vormen kleuringen een kernonderdeel van histologie en pathologie.

Er bestaan diverse typen kleuringen. Bij eenvoudige kleuringen wordt slechts één kleurstof gebruikt. Differentiële kleuringen, zoals Gram-kleuring en Ziehl-Neelsen, onderscheiden klassen van bacteriën of mycobacteriën. Speciale histochemische kleuringen zoals PAS (voor koolhydraten) en zilverkleuringen accentueren specifieke componenten van het weefsel. Immunohistochemische kleuringen maken gebruik van gemerkte antilichamen om specifieke eiwitten te lokaliseren, vaak met enzym- of fluorochroom-kleurstoffen.

Procedureel verloopt kleuring meestal via fixatie, snijwerk en kleuring. Voor paraffine-inbedding wordt het weefsel gedeparaffiniseerd, gerehydrateerd en vervolgens gedurende korte perioden gekleurd, gevolgd door dehydratie en mounting. De omstandigheden zoals pH, temperatuur en duur beïnvloeden de kleuringkwaliteit en interpretatie.

Toepassingen zijn onder meer diagnostiek in de kliniek, onderzoek in de biologie en wetenschap, en screening in cytologie (bijv. Pap-test) en microbiologie (Gram-kleuring). Kleuringen vereisen zorgvuldige kwaliteitscontrole en veiligheidsmaatregelen door gebruik van laboratoriumveiligheidsprotocollen en passende afvoer van chemicaliën.