klemverbinding

Een klemverbinding is een verbindingstechniek waarbij twee of meer onderdelen bij elkaar worden gehouden door een klem die druk uitoefent op de contactoppervlakken. De klem bestaat meestal uit een klemlichaam en een bevestigingsmiddel zoals een bout of schroef. Door de normale druk op de oppervlakken ontstaat wrijving die de onderdelen op hun plaats houdt. De verbinding is doorgaans reversibel en kan zonder blijvende schade aan de onderdelen weer losgemaakt worden.

Klemverbindingen worden gekozen wanneer snelle assemblage, aanpasbaarheid of demontage vereist is. Ze worden veel toegepast in constructies met buis- of profielonderdelen, zoals steigers en frames, in staal- en houtconstructies, en in installatie- en assemblageprocessen. In buis- en pijpverbindingen komen vaak klemmen of klemringen voor die twee stukken rondom elkaar klemmen.

Typen klemverbindingen variëren van eenvoudige bout-klemmen die rondom de rand van twee delen worden geplaatst en met een bout worden aangetrokken, tot veerklemmen of snelklemmen die met beperkte handkracht kunnen worden bediend. Een veel voorkomende toepassing is de buisklem, die rondom een buis of pijp wordt geplaatst en met een moer of schroef vastgezet.

Ontwerpkeuzes hangen af van de benodigde houdkracht, belastingsrichting en demontage-eisen. Belangrijke factoren zijn de contactoppervlakken, het materiaal van de klem, en de verdeling van druk om vervorming of schade te voorkomen.