klembevestiging

Klembevestiging is een methode om een object vast te zetten door middel van een klem die tegen een draagvlak of rand wordt aangedrukt. Het principe is gericht op snel bevestigen en losmaken zonder permanente bewerking zoals boren, lijmen of lassen. Klembevestiging wordt breed toegepast in machine-, meubel-, en laboratoriumomgevingen.

Er bestaan verschillende typen klemmen voor klembevestiging, waaronder schroefklemmen die spanning creëren met een draaibare schroef, quick-release klemmen voor snelle wissels, veerklemmen en toggleklemmen voor korte, stevige grip, en randklemmen of T-slot klemmen die langs een rand of profiel functioneren. Daarnaast zijn er speciale klemmen voor buizen, stangen of buisrails, zoals klemmen die op een bureaustatief of bewerkingsmachine worden geplaatst.

Toepassingen zijn onder meer het bevestigen van werkstukken op machines en in spantwerk, het vastzetten van meet- en testopstellingen, en in de fotografie of audiovisuele montage waar accessoires aan statieven of railsystemen worden bevestigd. Klembevestiging maakt aanpassingen en herpositionering mogelijk zonder schade aan het object.

De voordelen zijn onder meer snelle installatie, herbruikbaarheid, eenvoudige verplaatsing en de mogelijkheid om meerdere posities te verifiëren. Nadelen zijn potentiële beschadiging van oppervlakken door klemdruk, beperkte draagkracht afhankelijk van het type en materiaal, en de behoefte aan voldoende contactoppervlak om slip te voorkomen.

Bij selectie spelen factoren zoals de maximale klemkracht, het contactoppervlak, materiaal- en corrosiebestendigheid, temperatuurbestendigheid en onderhoud een rol. Het is belangrijk rekening te houden met oppervlaktestructuur, wrijving en de belasting die op de klem en het bevestigde onderdeel kan worden uitgeoefend.

Zie ook: klem, bevestiging, klemmen.