kernkapitaal

Kernkapitaal is de kern van een financiële instelling’s kapitaal die bedoeld is om verliezen op te vangen en de solvabiliteit te waarborgen. In de Nederlandse regelgeving sluit kernkapitaal aan bij wat internationaal bekendstaat als Tier 1-kapitaal, met name Common Equity Tier 1 (CET1), het meest robuuste vorm van kapitaal.

CET1 bestaat doorgaans uit gewone aandelen, капитale bijstortingen (agioders), ingehouden winsten en bepaalde reserves, evenals verkregen cumulative winsten. Regulerende regels passen afboekingen toe op immateriële activa en relevante aanpassingen, zodat alleen kwalitatief hoogwaardig kapitaal telt als kernkapitaal.

De belangrijkste functie van kernkapitaal is als verliesabsorberende buffer die aanwezig blijft bij stress en onzekerheid. Het heeft voorrang boven andere kapitaalsoorten bij verliezen en ondersteunt de kredietverlening, de continuïteit en de algehele stabiliteit van de bank.

Kernkapitaal wordt gereguleerd binnen internationale Basel-III-standaarden, die in de Europese Unie zijn geïmplementeerd via CRR en CRD IV. In Nederland houdt De Nederlandsche Bank (DNB) toezicht op banken en handhaaft minimum CET1-verhoudingen en bijbehorende kapitaalbuffers.

De term wordt vaak vergeleken met hulpkapitaal of Tier 2-kapitaal, dat aanvullende verliezen kan dragen maar minder permanent en betrouwbaar is. De begrippen hebben hun oorsprong in Basel I/II, terwijl Basel III de kwaliteit en kwantiteit van kernkapitaal verder versterkt. Kernkapitaal is daarmee een cruciaal element voor de kwaliteit en stabiliteit van een bankbalans.