kennisstructuren

Kennisstructuren zijn interne representaties die mensen gebruiken om kennis te organiseren, interpreteren en toepassen. Ze omvatten onder meer schema's, frames, scripts en conceptuele netwerken die de relaties tussen feiten, begrippen en gebeurtenissen vastleggen.

Deze structuren helpen bij het snel begrijpen van nieuwe informatie, bij het vormen van verwachtingen en bij het onthouden en ophalen van kennis. Ze bepalen wat men als relevant beschouwt, welke connecties men legt en welke problemen men als eerste aanpakt.

Kennisstructuren ontwikkelen zich door ervaring, leren en oefening en variëren tussen domeinen en tussen individuen. Er bestaan domeinspecifieke structuren (bijv. medische schema's, juridische frames) en meer algemene, modelmatige structuren zoals oorzakelijk- en temporeel netwerken.

Schema's zijn vaak lijsten van kenmerken of cues; frames geven context en voorzieningen; scripts beschrijven routinematige gebeurtenissen; semantische netwerken koppelen concepten; mentale modellen bieden een plausibele voorstelling van hoe systemen werken.

In onderwijs dragen kennisstructuren bij aan begrip en transfer; instructie kan gericht zijn op het expliciet maken van relaties, het bouwen van conceptuele kaarten en het uitbreiden van relevante schema's.

Omdat kennisstructuren het denk- en leerproces sturen, is rekening houden met bestaande structuren belangrijk bij onderwijsontwerp en bij evaluatie van leerresultaten.