kapitaaltoereikendheid

Kapitaaltoereikendheid is het vermogen van een organisatie, met name een bank of financiële instelling, om over voldoende kapitaal te beschikken om verliezen te absorberen en de bedrijfsvoering te kunnen voortzetten tijdens perioden van economische stress. Ook voor niet-financiële ondernemingen kan kapitaaltoereikendheid een maatstaf zijn voor solvabiliteit en stabiliteit: of het bedrijf genoeg eigen vermogen heeft om verplichtingen na te komen en investeringen te doen zonder onaanvaardbare risico's te nemen.

De controle op kapitaaltoereikendheid volgt in grote lijnen internationale en Europese normen zoals Basel III en de EU-richtlijnen CRD IV/CRR. Die regels definiëren minimumverhoudingen zoals de Common Equity Tier 1 (CET1) ratio, de Tier 1-ratio en de Total capital ratio, en verplichten buffers (bijvoorbeeld voor conservatie en cyclische kapitaalinjecties). Toezichthouders, waaronder De Nederlandsche Bank (DNB), beoordelen of instellingen aan deze vereisten voldoen en kunnen bij tekorten maatregelen opleggen, variërend van bijsturing van het balanstotaal tot herkapitalisatie of beperking van dividenduitkeringen.

In de praktijk beïnvloedt kapitaaltoereikendheid kredietverlening, risicobeheer en langetermijngroei. Banken voeren jaarlijks en tijdens stressscenario's stresstests uit om de veerkracht van het kapitaal onder verschillende economische omstandigheden te beoordelen. Een ontoereikend kapitaal kan leiden tot extra kapitaalinjecties, beperkingen op activiteiten of interventie door toezichthouders.