interfacespecificatie

Een interfacespecificatie is een document dat de interactie beschrijft tussen twee of meer onderdelen van een systeem, zoals subsysteemcomponenten, apparaten of diensten. Het bepaalt wat er uitgewisseld wordt, hoe dit gebeurt, wanneer en onder welke voorwaarden. Het doel is onder meer interoperability, herbruikbaarheid, onderhoudbaarheid en betrouwbare integratie te ondersteunen.

Het doel van een interfacespecificatie is om een duidelijke, gemeenschappelijke referentie te bieden voor alle partijen die aan de interface werken. Hiermee wordt misinterpretatie voorkomen en kan de ontwikkeling, test en ingebruikname van gekoppelde systemen gestroomlijnd verlopen. Kvantitatieve en kwalitatieve eisen worden vastgelegd, zodat verificatie en validatie mogelijk zijn.

Inhoudelijk beschrijft een interfacespecificatie onder meer de scope en de betrokken partijen, de data- en berichtstructuur, communicatieprotocollen en syntaxis en semantiek van de uitgewisselde informatie. Daarnaast staan timing, volgorde van berichten, foutafhandeling, beveiliging, foutcondities, versies en backward compatibility centraal. Ook criteria voor verificatie en validatie, aannames en afhankelijkheden, implementatie- en testvereisten worden opgenomen.

Soorten interfacespecificaties kunnen hardware-interfaces (elektrisch/mechanisch), software-interfaces (API’s, IPC), en netwerkschnittstellen omvatten. Documenten worden vaak aangevuld met interface control documents (ICD’s), interface definition languages (IDL), API-documentatie en diagrammen zoals UML om gedrag en relaties te modelleren.

Een goede interfacespecificatie is helder, ondubbelzinnig, volledig voor de afgestemde scope, verifieerbaar en evolveert via versiebeheer. Het vormt een sleutelonderdeel van systeem- en software-engineering, en ondersteunt compatibiliteit tussen componenten gedurende hun hele levenscyclus.