inkomensverhoging

Inkomensverhoging is de stijging van het inkomen van een individu of een huishouden. Het kan voortkomen uit hogere brutolonen of salaris, bonussen en andere beloningen, maar ook uit wijzigingen in belastingtarieven, toeslagen of andere vormen van overheidsinkomsten die het besteedbaar inkomen verhogen. Het begrip kan verwijzen naar zowel korte-termijncorrecties als structurele loonstijgingen.

Bronnen en typen inkomensverhoging zijn onder meer loonstijgingen die vastgelegd worden in cao-afspraken, promoties of bonussen, en verhogingen van het wettelijk minimumloon. Daarnaast kunnen inflatiecorrecties en fiscale veranderingen het netto- of besteedbaar inkomen beïnvloeden. Nominale inkomensgroei geeft de bruto- of nettowaarde zonder rekening te houden met prijsstijgingen, terwijl reële inkomensgroei correcties voor inflatie betreft.

Effecten en beleidsrelevantie: inkomensverhogingen beïnvloeden bestedingsgedrag, consumptie en economische groei, maar kunnen ook prijs- en loonontwikkelingen beïnvloeden als ze sneller gaan dan productiviteitsgroei. Beleid gericht op inkomensverhoging ligt vaak in het domein van arbeidsmarktbeleid, sociale zekerheid en belastingbeleid, en wordt in debatten regelmatig afgewogen tegen houdbaarheid en inkomensafhankelijkheidsongelijkheid. In cao-onderhandelingen in Nederland speelt loonstijging een centrale rol, naast aanpassingen van het minimumloon en indexering van lonen aan inflatie. Het kiezen van passende inkomensverhoging vereist afweging tussen koopkracht, werkgelegenheid en macroconomische stabiliteit.