inflatiepercentage

Het inflatiepercentage geeft het procentuele verschil aan van een prijsindex tussen twee tijdstippen, meestal de verschillen ten opzichte van het voorgaande jaar. Het toont hoe snel het algemene prijsniveau van goederen en diensten in een economie stijgt. Een positief inflatiepercentage wijst op inflatie; een negatief op deflatie.

Inflatie wordt doorgaans gemeten met de consumentenprijsindex (CPI) of de geharmoniseerde index voor de EU (HICP). De formule is: inflatiepercentage = (CPI_t − CPI_{t−1}) / CPI_{t−1} × 100, meestal toegepast op jaar-op-jaar basis of maand-op-maand. De indexen worden regelmatig gepubliceerd door statistische agentschappen.

Interpretatie en beleid: een stabiel inflatiepercentage geeft voorspelbaarheid aan consumenten en bedrijven. Centrale banken streven vaak naar een bepaald inflatiedoel (bijvoorbeeld circa 2%). Inflatie beïnvloedt koopkracht, rentetarieven, salarissen en prijsafspraken. Verandering in inflatie kan leiden tot economische groei of teruggang afhankelijk van de context.

Beperkingen: inflatiecijfers gaan uit van een representatief winkelmandje; vervangingen, kwaliteitsveranderingen en introductie van nieuwe producten kunnen het beeld vertekenen. Regionale verschillen bestaan. Er is ook kerninflatie, die prijsveranderingen van volatiele componenten uitsluit (zoals energie en voedsel), en biedt een ander beeld van de onderliggende prijsstijgingen.

Gebruik en vergelijkingen: in de Europese Unie wordt HICP gebruikt om landen te vergelijken. In elk land publiceren statistische bureaus het maand- en jaarinflatiecijfer. Wanneer men inflatie vergelijkt, moet men rekening houden met het basisjaar en de gebruikte index vaststelling.