inflatieanalyses

Inflatieanalyse, in het Engels inflation analysis, is een verzamelnaam voor methoden en benaderingen die worden gebruikt om inflatie te begrijpen, meten en voorspellen. Het richt zich op de factoren die de algemene prijsniveaus bepalen, zoals vraag en aanbod, loon- en productiviteitsontwikkelingen, en het monetaire beleid. Het doel is om te beschrijven hoe inflatie ontstaat, hoe deze verandert over tijd en welke beleidseffecten mogelijk zijn.

Analyses maken vaak gebruik van tijdreeksmodellen en structurale modellen. Veelvoorkomende benaderingen zijn vectorautoregressie (VAR/VECM) voor dynamische interacties, en structurele economische modellen die beleidsvariabelen expliciet opnemen. Daarnaast worden decompositietechnieken toegepast, zoals de scheiding tussen demand-pull en cost-push inflatie, en de rol van inflatieverwachtingen.

Belangrijke data komen van nationale statistiekbureaus (bijv. CBS), internationale organisaties (IMF, OECD) en centrale banken. Veel gebruikte indicatoren zijn CPI, HICP en PCE, inclusief kerninflatie. Gegevens kunnen maandelijks of kwartaalgewijs beschikbaar zijn en worden vaak aangevuld met prijzen van energie, goederen en diensten, lonen en wisselkoersen.

Toepassingen van inflatieanalyse liggen in het beleid van centrale banken en overheden, in macroeconomische prognoses, en in bedrijfsplanning. Analyses helpen bij het beoordelen van inflatierisico's, de effectiviteit van beleidsmaatregelen en de economische impact van wijzigingen in belasting, rente of valutapolitiek.

Beperkingen zijn onder meer meetfouten door prijsaanpassingen en hedonic correcties, structurele breaks, globaliseringseffecten en veranderingen in verwachtingen. Desalniettemin vormen inflatieanalyses een kernonderdeel van economische analyse, met voortdurende ontwikkelingen door nieuwe data, methoden en modelleringstechnieken.