huilen

Huilen is a Dutch verb meaning to cry or weep, typically describing the act of shedding tears in response to sadness, pain, fear, or strong emotion. The term is most commonly used for people; in literary or figurative contexts it may be applied more broadly. Huilen can express both immediate crying and more prolonged emotional displays, and it is often accompanied by sound and facial expressions.

In terms of grammar, huilen is a regular verb with the following forms. Infinitive: huilen. Present tense: ik huil, jij/hij/huilt, wij huilen, jullie huilen, zij huilen. Verleden tijd (past tense): ik huilde, jij huilde, hij huilde; wij huilden, jullie huilden, zij huilden. Voltooid deelwoord: gehuild. Present participle: huilend. De voltooid tegenwoordige tijd (perfect) wordt gevormd met hebben: ik heb gehuild. Voor de imperatief is de gebruikelijke vorm huil! voor de enkele jij-commando.

Common uses and examples include: Het kindje huilt. Ze huilt om haar verlies. Hij huilt van verdriet. Huilen wordt vaak gevolgd door pre- of om-constructies, zoals huilen om iemand die is overleden of huilen van geluk.

Notes: huilen is vooral direct en concreet; in gesproken taal kan het worden versterkt met bijwoorden zoals intens of luid. Het woord heeft een bredere culturele rol in uitingen van emotie en menselijk lijden, en verschijnt veel in literatuur en media.