hexcijfer

A hexcijfer is een enkel cijfer in het hexadecimale (base-16) getallensysteem en kan de waarden 0 tot en met 15 vertegenwoordigen. De symbolen die deze waarden aangeven zijn de cijfers 0–9 en de letters A–F, waarbij A stands for 10, B for 11, C for 12, D for 13, E for 14 en F for 15. In schriftelijke notatie worden ook wel kleine letters a–f gebruikt, maar hoofdletters komen het meest voor in technische contexten. Een enkel hexcijfer correspondeert met 4 bits in het binaire stelsel, oftewel een nibble.

Hexadecimale notatie wordt veel toegepast in de informatietechnologie omdat het een compacte en overzichtelijke weergave biedt van binaire data. Omdat één hexcijfer vier bits vertegenwoordigt, kunnen vier hexcijfers gemakkelijk een volledige byte (8 bits) of meerdere bytes beschrijven. In praktijk worden hexcijfers vaak gebruikt bij het afbeelden van geheugenadressen, machinecode, foutopsporing en data-interpretatie.

Een veel voorkomende toepassing is kleurcodering in webontwikkeling en grafische toepassingen. RGB-kleuren worden vaak uitgedrukt met zes hexcijfers, twee per kleurkanaal: rood, groen en blauw. Voorbeelden zijn #000000 voor zwart en #FFFFFF voor wit. Daarnaast komen hexcijfers voor in programmeertalen als hex literals (bijvoorbeeld 0x2F of $2F in bepaalde syntaxes), waarmee specifieke waarden in een programma kunnen worden aangegeven.

Kernpunten: een hexcijfer is een basisbouwsteen van hexadecimaal getallen, met waardes 0-9 en A-F, representerend vier bits en veelvuldig toegepast in computing en digitale kleuren.