herstelkosten

Herstelkosten zijn de kosten die gemaakt worden om een beschadigd object, gebouw, voertuig of locatie terug te brengen naar de toestand zoals die vóór de schade gold, of naar een in juridisch of contractueel opzicht geaccepteerde toestand. Het begrip komt veel voor in verzekerings-, bouw- en infrastructuurpraktijken en kan zowel incidentele als structurele schade omvatten.

Typische posten in herstelkosten zijn arbeid, materialen en voorrijkosten, sloop en afvoer van puin, reconstructie, afwerking en aansluiting van systemen, alsook kosten voor planning, toezicht en eindcontrole. In sommige gevallen kunnen tijdelijke voorzieningen, zoals alternatieve huisvesting of relocatie, eveneens onder de kosten vallen.

Herstelkosten verschillen van vervangings- of aanschafkosten. Herstel richt zich op herstel naar de oorspronkelijke staat; wanneer herstel economisch niet haalbaar of niet redelijk is, kan vervanging of nieuwbouw worden toegepast. In regelgeving en verzekeringen wordt vaak bepaald welk bedrag als herstelkost aanvaardbaar is, met uitsluiting van slijtage of degradatie die onder onderhoud valt.

Toepassingsgebieden: verzekering (vergoeding van herstelwerk na schade), bouw en engineering (herstel of reconstructie van beschadigde infrastructuur), woning- en bedrijfsbouw (herstel van gebouwen na brand, schade of onderhoudsachterstanden), en milieu- of infrastructuurregelgeving (herstel van milieuschade volgens relevante regels).

Boekhoudkundig kan een herstelkost afhankelijk van de aard van de activiteit als onderhouds- of investeringsuitgaven worden verwerkt, afhankelijk van de accountingregels en de bedoeling van de uitgave.