hardwaresleutels

Hardwaresleutels zijn fysieke apparaten die dienen als authenticatiemiddel of voor digitale ondertekening. Ze bewaren cryptografische sleutels intern en leveren een verificatiemethode die de houder van de sleutel moet tonen. In moderne authenticatie vormen ze vaak een possession-factor, soms gecombineerd met een biometrische of PIN-beveiliging.

Werkingsprincipe: bij authenticatie blijft de privésleutel op de hardware; bij een login of handtekening wordt een uitdaging door de server gegenereerd en met de privésleutel ondertekend. De publieke sleutel of een verwijzing hiernaar wordt opgeslagen door de dienst. Veel gebruikte systemen volgen de standaarden WebAuthn/FIDO2 en U2F, maar hardware sleutels kunnen ook PIV- of PKCS#11-compatibele smartcard-achtige implementaties ondersteunen.

Types en verbindingen: hardware sleutels verbinden doorgaans via USB (USB-A of USB-C), maar ook via near-field communication (NFC) of Bluetooth. Sommige modellen fungeren als smartcards of dongles en kunnen naast authenticatie ook cryptografische taken uitvoeren zoals digitale handtekeningen of e-mailversleuteling.

Toepassingen: ze worden ingezet voor toegang tot computers en bedrijfsnetwerken (VPN), clouddiensten, online accounts, en in sommige gevallen voor licentiebeveiliging of digitale handtekeningen.

Voordelen en overwegingen: hardware sleutels bieden phishing-resistentie en wachtwoordloos inloggen en werken offline zonder afhankelijkheid van een telefoon of netwerk. Nadelen zijn kosten, mogelijke compatibiliteitsproblemen en de noodzaak voor back-ups of vervanging bij verlies.

Veiligheid en beheer: beveiliging hangt af van fysieke beveiliging, herstel- en vervangingsbeleid, en de ondersteuning van relevante standaarden door de gebruikte diensten en apparaten.