graanbouw

Graanbouw is een tak van de akkerbouw die zich toelegt op de teelt van graangewassen voor voedsel, veevoer en industrie. De belangrijkste gewassen zijn tarwe, gerst, haver, rogge en maïs, met regionale variatie. In gematigde streken worden deze gewassen in een rotatie geteeld om de bodemvruchtbaarheid te behouden en plagen te beheersen.

Teelt omvat bodembewerking, zaaien met een zaaimachine, bemesting en plantbeschermingsmaatregelen, en de oogst met combines. Gewasrotatie bevat vaak peulgewassen of oliënzaden. Onkruidbestrijding gebeurt met herbiciden en cultuurtechnieken; plaag- en ziektebeheer berust op monitoring, resistente rassen en, indien nodig, bestrijdingsmiddelen. Irrigatie wordt toegepast waar neerslag onvoldoende is.

Wereldwijd wordt de productie voor een groot deel aangestuurd door de Europese Unie, de Verenigde Staten, China en India, waarbij tarwe en maïs het grootste aandeel hebben. De opbrengsten variëren per gewas en regio en hangen af van klimaat, bodem, beheer en ingezette inputs.

Economische context en beleid: Graanbouw is gevoelig voor prijsfluctuaties en inputkosten. In veel regio's stimuleren beleidsinstrumenten en subsidies duurzame praktijken, rotaties die de bodem sparen en een efficiënte bemesting.

Duurzaamheid en uitdagingen: Milieuzorgen omvatten bodemdegradatie, nutriëntenuitspoeling, watervraag en broeikasgasemissies. Praktijken zoals minder bodembewerking, dekgewassen, precisielandbouw en geoptimaliseerd stikstofbeheer moeten de impact verminderen. Klimaatverandering leidt tot meer opbrengstvariatie en ziektedruk.