geluidsarmheid

Geluidsarmheid is de eigenschap van een systeem, apparaat of omgeving om geluidshinder te beperken. Het omvat zowel het verminderen van geluidproductie bij de bron als het beperken van geluidsoverdracht naar de omgeving en het verlagen van de waargenomen geluidsterkte. Het doel is comfort en gebruiksvriendelijkheid, met name in woningen, kantoren en industriële omgevingen.

Geluidsarmheid wordt meestal uitgedrukt in decibel (dB). Voor apparaten gaat het vaak om het geluidsvermogensniveau (Lw), gemeten volgens ISO-normen zoals ISO 3744/3746. Voor ruimten en constructies betreft het meestal het geluidsdrukniveau (Lp of Leq) op een referentiepunt. Lw geeft de totale geluidemissie van een bron weer en is onafhankelijk van de omgeving, terwijl Lp de gemeten geluiddruk in een specifieke ruimte aangeeft. Beoordelingen kunnen ook frequentie-afhankelijk zijn, aangezien sommige bronnen meer geluid leveren in bepaalde bandbreedtes.

Om geluidsarmheid te bereiken, worden ontwerpkeuzes en materialen gebruikt die geluid genereren verminderen of geluid door isolatie beperken. Bronbeheersing omvat stille motoren, variabele snelheden, soft-start-technologie en trillingsarme constructies. Demping en isolatie worden bereikt met geluiddempende behuizingen, dempende bevestigingen en structurele robustheid. Akoestische isolatie en absorptie in gebouwen komen tot stand met massa- en akoestische materialen, ventilatie-optimalisatie en slimme plaatsing van ducten en apparatuur.

Toepassingen van geluidsarmheid zijn onder meer huishoudelijke apparaten, verwarmings- en ventilatiesystemen, voertuigen, industriële machines en gebouwde omgevingen. Het begrip is een belangrijke factor in productontwerp, bouwnormen en comfort- en gezondheidsnormen.