geluidlandschappen
Geluidlandschappen is een begrip uit de studie van akoestische ecologie en geluidskunst dat de verzameling geluiden beschrijft die een plek in tijd en ruimte kenmerken. Het gaat om de akoestische sfeer die door menselijke en niet-menselijke geluiden wordt gevormd en die ervaren wordt door luisteraars, bewoners en bezoekers.
Het begrip werd in de jaren zeventig ontwikkeld binnen het World Soundscape Project van R. Murray Schafer.
In de theorie worden vaak drie concepten onderscheiden: keynotes (de onderliggende achtergrondgeluiden), signals (opvallende geluiden die
Methoden om geluidlandschappen te bestuderen omvatten veldopnames, geluidwandelingen (soundwalks), geluidskaarten en participatieve mapping. Het veld verbindt
Ethische overwegingen spelen een rol, zoals toestemming van personen bij het vastleggen van geluiden en privacy,
Geluidlandschappen blijven een dynamisch veld waar waarneming, onderzoek en ontwerp elkaar kruisen.