galvanotechniek

Galvanotechniek is het vakgebied van de elektrochemie dat zich bezighoudt met het opbouwen van metalen coatings op een geleidend substraat door elektrolyse. In een elektrolytische cel bewegen metaalionen naar het oppervlak onder invloed van een elektrische stroom, waardoor een dunne metaallaag ontstaat op het werkstuk. Het te bekleden voorwerp dient als kathode en het coatingmetaal wordt in veel gevallen geleverd via een anode die kan bestaan uit hetzelfde metaal of uit een inert materiaal. De term is verbonden met de galvanische stroom, en de technologie ontwikkelde zich in de negentiende eeuw met de opkomst van elektrolytische depositie.

Een typische galvanotechnische procedure omvat meestal een pre-treatment (ontvetting, ontkalking en reiniging), activatie of voorbehandeling, en vervolgens de eigen elektrolyse waarbij de coating op de kathode depositieert. Na afname van de coating volgt vaak een rinse- en droogstap en mogelijk nabewerking zoals passivering of glansbehandeling. Veel gebruikte coatingmaterialen zijn zink (voor corrosiebescherming), nikkel (slijtvastheid en decoratie), koper, chroom, tin, goud en zilver. De keuze hangt af van toepassing, gewenste eigenschappen en kosten.

Toepassingen van galvanotechniek zijn uitgebreid en variëren van decoratieve afwerkingen tot functionele coatings. Ze worden gebruikt in de auto- en bouwindustrie voor corrosiebescherming, in elektronica voor geleidende oppervlakken en contactpunten, in sieraden en kunstvoorwerpen, en in microfabricage en elektronica. Moderne praktijken letten op milieu- en veiligheidsaspecten: veel traditionele baths bevatten giftige oplosmiddelen zoals cyaniden of hexavalent chromium, wat leidt tot strengere regelgeving en ontwikkelingen richting veiliger en duurzamer processen.