fysischmechanisch

Fysischmechanisch is een term die verwijst naar de combinatie van fysische en mechanische eigenschappen en verschijnselen in materialen en systemen. Het beschrijft hoe fysieke factoren zoals temperatuur, vocht, straling en tijd de mechanische respons beïnvloeden, en hoe daarnaast de mechanische belastingen zelf door deze factoren worden beïnvloed. In het Nederlands wordt de aanduiding soms geschreven als fysisch‑mechanisch of als fysischmechanisch.

Het vakgebied omvat zowel de constitutieve relaties tussen spanning en rek als de invloed van fysische factoren op die relaties. Het ligt op het snijvlak van materialenwetenschap, mechanica en engineering en behandelt onderwerpen als stijfheid, sterkte, elasticiteit, plastische vervorming, demping en slijtage, evenals thermische en chemische effecten op de mechanische eigenschappen. Belangrijke thema’s zijn onder meer trek- en buigbelasting, vermoeidheid, breukkastiek en de interactie tussen temperatuur en mechanische respons.

Kenmerkende eigenschappen die in fysischmechanische context worden bestudeerd, zijn onder meer elasticiteit, plasticiteit, viscoelasticiteit, damping, hardheid en de invloed van omgevingsomstandigheden op de mechanische prestaties. Meetmethoden omvatten trek- en buigproeven, hardheidstesten, dynamische mechanische analyse (DMA), nano-indenteren en verschillende thermisch-mechanische tests, vaak ondersteund door modellering met eindige-elementen en constitutieve modellen.

Toepassingen komen voor in materialenontwerp, constructie en bouwkunde, lucht- en ruimtevaart, automotive, polymeren en biomedische materialen. Het doel is om materialen en onderdelen te ontwerpen en te evalueren die robuust presteren onder gecombineerde fysische en mechanische omstandigheden. Het begrip is cruciaal voor betrouwbaar ontwerp, veiligheid en lange levensduur van producten en constructies.