fosfaatbronnen

Fosfaatbronnen verwijzen naar de bronnen waar fosfor beschikbaar komt voor mens en milieu. Fosfor is een essentieel element voor planten en dieren en bouwt mee aan belangrijke moleculen zoals ATP, DNA en celmembranen. In de landbouw wordt fosfaat vooral geleverd via minerale meststoffen en via recycling van fosfor uit afvalwater en dierlijke mest.

Natuurlijke bronnen: De grootste bron is fosfaatsteen (apatiet) uit gesteente. De wereldwijde productie is geconcentreerd in enkele regio’s, met Marokko en de Westelijke Sahara als belangrijkste producenten. Andere significante leveranciers zijn China, Algerije, de Verenigde Staten en Rusland. Historisch werd ook guano als fosfaatbron gebruikt, maar tegenwoordig ligt de focus vooral op rotsfosfaat.

Verwerking en gebruik: Fosfaatsteen wordt vaak met zuren bewerkt tot fosforzuur en verschillende fosfaatverbindingen die in meststoffen terechtkomen, zoals enkel superfosfaat (SSP), drievoudig superfosfaat (TSP), diammoniumfosfaat (DAP) en monoammoniumfosfaat (MAP). Fosfaat vindt daarnaast toepassing in diervoeders, voedseladditieven en enkele industriële producten.

Duurzaamheid en uitdagingen: Fosfaat is een eindige hulpbron en de beschikbaarheid kan gevoelig zijn voor geopolitieke en prijsontwikkelingen. Daarnaast veroorzaken lozingen van fosfaat in oppervlaktewater eutrofiëring en waterkwaliteitproblemen. Beleidsmaatregelen richten zich op efficiënter gebruik, kostenbewuste veredeling en de terugwinning van fosfor uit afvalstromen, zodat een circulaire economie mogelijk wordt en afhankelijkheid van rotsfosfaat vermindert.