farmacotherapeutisch

Farmacotherapeutisch, of farmacotherapie, is een vakgebied binnen de geneeskunde dat zich richt op het juiste en verantwoorde gebruik van geneesmiddelen om aandoeningen te voorkomen, te diagnosticeren, te behandelen en de kwaliteit van leven te verbeteren. Het doel is optimale therapeutische resultaten te bereiken met zo min mogelijk nadelige effecten voor de patiënt.

De kern van farmacotherapie ligt in het plannen en uitvoeren van medicamenteuze behandeling op basis van wetenschappelijk bewijs, klinische richtlijnen en individuele patiëntkenmerken. Belangrijke aspecten zijn drugkeuze en dosering, toedieningsroute en duur van behandeling, en de beoordeling van werkzaamheid en veiligheid. Daarbij spelen farmacokinetiek en farmacodynamiek, interacties tussen middelen, contra-indicaties, comorbiditeiten en patiëntvoorkeuren een centrale rol. Monitoring omvat het volgen van effectiviteit, bijwerkingen, interacties en verschuivingen in de gezondheidstoestand, met ruimte voor aanpassingen of stoppen van therapie als dat nodig is.

Farmacotherapeutische zorg vindt plaats in diverse zorgsettings, zoals ziekenhuizen, huisartspraktijken en apotheekdiensten. Het is vooral relevant bij polyfarmacie bij ouderen, bij antibioticabeleid en antibioticaresistentie, en bij antitrombotische of andere chronische behandeltrajecten. Een multidisciplinaire aanpak, met klinisch farmacologen of apothekers, artsen en overige zorgverleners, ondersteunt veilige en doelmatige geneesmiddelzorg en mogelijk deprescribing waar passend.

De farmacotherapeutische praktijk sluit aan bij klinische farmacologie en farmacologie, maar richt zich op toepassing in de klinische zorg, patiëntgerichte besluitvorming en continue verbetering via evidence-based richtlijnen en farmacovigilantie.