experiëntieel

Experiëntieel is een nederlands bijvoeglijk naamwoord dat betrekking heeft op ervaring of wat is gebaseerd op ervaring. Het duidt doorgaans op kennis, methoden of benaderingen die voortkomen uit concrete ervaringsgebeurtenissen in plaats van uitsluitend uit theorie of abstracte redenering. In het Nederlands wordt het vaak gebruikt tegen over termen als theoretisch of rationeel, om aan te geven dat leren of kennis verworven is via praktijkervaring.

Etymologie en verwante termen

Het woord is afgeleid van het Latijnse experientia via Franse en andere westerse taalgemeenschappen. Verwante begrippen zijn ervarings-, ervaringsgericht of experiëntiële gerichtheid. In het dagelijks taalgebruik wordt soms een vergelijkbare betekenis toegekend aan ‘experiëntiek’ of ‘experiëntieël’, afhankelijk van de context enотипografische voorkeur.

Gebruik en toepassingsgebieden

In de filosofie en epistemologie verwijst experiëntieel naar kennis die ontstaat uit ervaringsondervindingen en zintuiglijke waarneming. In de onderwijswetenschap en pedagogiek wordt het concept vaak gebruikt bij experiëntieel leren, een leerproces waarin leerlingen beginnen metConcrete ervaringen, gevolgd door reflectie, conceptuele Conceptualisatie en toepassing (een samenhangende cyclus zoals in Kolbs leerkring). In de psychologie en gezondheidszorg kan experiëntieel verwijzen naar benaderingen die nadruk leggen op subjectieve ervaring van cliënten, bijvoorbeeld in experiëntele therapie of ervaringsgerichte zorg. In onderzoek kan men spreken van experiëntiële methoden of data die uit de ervaring van deelnemers voortkomen.

Verschil met empirisch

Empirisch onderzoek is gebaseerd op systematische waarneming en data, vaak objectief en herhaalbaar. Experiëntieel benadrukt eerder de betekenis en waarde van persoonlijke of concrete ervaring, al kunnen beide benaderingen elkaar aanvullen.

Zie ook

Experiëntiële leer, ervaringsgericht leren, empirische methoden, ervaring.