evictionbeleid

Evictionbeleid verwijst naar regels en procedures die bepalen wanneer een woninguitzetting kan plaatsvinden en hoe dit proces verloopt. In bredere zin wordt de term ook toegepast op het beheer van data of resources in informatietechnologie, waar het gaat om het verwijderen van minder gebruikte items uit een cache of geheugen. De nadruk ligt op wettigheid en zorgvuldigheid.

In de huisvesting omvat evictionbeleid de voorwaarden voor uitzetting, de stappen die nodig zijn en de rol van bevoegde instanties. Veelvoorkomende gronden zijn betalingsachterstand, overtreding van de huurovereenkomst, overlast en contractafloop. Het proces kent vaak schriftelijke kennisgeving, bemiddeling en een gerechtelijke procedure; rechtsmiddelen en sociale ondersteuning kunnen de uitkomst beïnvloeden. Bescherming voor kwetsbare groepen en tijdelijke maatregelen bestaan per jurisdictie en kunnen variëren naar gelang van crises of woningmarktsituaties.

In informatietechnologie verwijst evictionbeleid naar strategieën voor het verwijderen van items uit een cache of geheugen wanneer ruimte nodig is. Veelgebruikte algoritmes zijn onder meer LRU (least recently used), FIFO (first in, first out) en LFU (least frequently used); moderne systemen combineren vaak meerdere benaderingen zoals ARC of CLOCK. Het doel is een evenwicht tussen opslagbelasting, latency en hit rate, met gevolgen voor systemen zoals CPU-caches, databases en webcaches.