energieabsorberende

Energieabsorberende materialen en systemen zijn ontworpen om tijdens een impact mechanische energie te dissiperen, zodat krachten en acceleraties op mensen en constructies beperkt blijven. Het doel is het voorkomen van letsel en schade, en het minimaliseren van materiële verliezen. De toepassing is breed en strekt zich uit van automotive veiligheid en bouw tot sportuitrusting en verpakkingsmaterialen.

De energie wordt meestal opgenomen door vervorming, demping of vloeibare/gasdemping. Mechanismen omvatten plastische vervorming van materialen, visco-elastische demping, wrijving en klapdemping. Veelvoorkomende energieabsorberende materialen zijn schuimen zoals polyurethaan, EPS en EPP, maar ook metalen cellen, vezelversterkte polymeren en vloeistof- of gasdempers. In de automobielindustrie worden energieabsorberende elementen zo ontworpen dat ze tijdens een botsing gecontroleerd vervormen (crumple zones) of door airbags en gordels de deceleratie voor inzittenden verminderen.

Toepassingen omvatten sportbescherming (helmen, pads), verpakkingen (schokdempende randen en kussens) en bouw- of civieltechnische demping (dempingslagen onder vloeren, basismaterialen en seismische isolatoren). De keuze van materiaal en structuur hangt af van gewenste energieabsorptie, gewicht, duurzaamheid en milieueisen.

Prestaties worden vaak uitgedrukt als de hoeveelheid geabsorbeerde energie per massa (specifieke energieabsorptie, SEA) en als kenmerken op een kracht-verplaatsingscurve. Tests omvatten impact- en compressietests, drop tests en accelerometermetingen. Er bestaan sectorgebonden normen en richtlijnen die testmethoden en vereiste prestaties specificeren.