dubbelringinfiltratietest

Dubbelringinfiltratietest is een methode uit de bodemkunde die de infiltratiesnelheid van water door bodems meet met behulp van twee concentrische ringen die op het bodemoppervlak geplaatst worden. Het doel is om rand- of randzone-effecten zoveel mogelijk te beperken zodat de gemeten infiltratie voornamelijk door verticaal in de bodem plaatsvind.

Procedureel gezien wordt meestal gekozen voor een constante-waterstand (constant-head) of een vallende-head benadering. De twee ringen worden op een vlakke bodem gezet en gevuld met water. Het waterniveau in de binnenring daalt door infiltratie, terwijl de buitenring fungeert als buffer om lateraliteit te minimaliseren. Door periodiek de toestand te registreren of door de gecumuleerde infiltratie te berekenen kan de infiltratiesnelheid (meestal uitgedrukt in centimeter per uur) worden afgeleid. De test levert meestal een gemiddelde infiltratiesnelheid op over het onderzochte oppervlak en is gevoeliger voor bodemstructuur en vochttoestand dan losse metingen.

Toepassingen zijn onder meer het bepalen van de infiltratiecapaciteit van bodems voor irrigatieplanning, drainage-analyse, hydrologische modellering en milieu- of bouwprojecten. De methode is vooral handig bij heterogene oppervlakken waar randinvloeden een rol spelen en waar een directe maat voor verticale infiltratie gewenst is.

Voordelen van de dubbelringmethode zijn onder andere een betere beheersing van randinvloeden ten opzichte van een enkele ring en de mogelijkheid om vergelijkingen tussen verschillende bodems of managementpraktijken te maken. Beperkingen bestaan uit de vereiste vlakke, egale oppervlakken, mogelijke beïnvloeding door bodemvochtigheid en macroporiën, en de schaalafhankelijkheid van de resultaten.