droogtebestendige

Droogtebestendig (drought-tolerant) verwijst naar planten die gedurende periodes van waterschaarste kunnen overleven en vaak nog enigszins kunnen groeien bij een aanzienlijk lagere watervraag. In tuinen, landschap en landbouw wordt droogtebestendigheid ingezet om watergebruik te beperken en klimaatbestendigheid te verhogen.

De mate van droogtebestendigheid varieert per soort en hangt af van factoren zoals bodemstructuur, klimaat en de beschikbaarheid van water tijdens de aanplant en het onderhoud. Planten kunnen droogtebestendigheid bereiken via morfologische aanpassingen zoals een diep of uitgebreid wortelstelsel, een kleiner bladoppervlak of dik/glanzend blad dat waterverlies beperkt, en via fysiologische aanpassingen zoals vroegtijdige sluiting van huidmondjes of CAM-/C4-fotosynthese.

Een goed doorlatende grond en een gunstige ligging vergroten de kans op succes; op zware klei is droog blijven vaak moeilijker. Praktisch gezien wordt droogtebestendige beplanting veel toegepast in xeriscaping en waterbesparing, stedelijke groenprojecten, parken en privétuinen. Bij aanleg is in de eerste jaren vaak wat extra water nodig; daarna kunnen droogtebestendige soorten langer zonder beregening, mits de wortels zich voldoende hebben verdiept.

Het is ook verstandig te controleren of planten vorstbestendig zijn, want droogtebestendige soorten zijn niet per se koudbestendig. Voorbeelden van veel gebruikte droogtebestendige tuinplanten zijn Sedum-soorten, Lavandula angustifolia (lavendel), Rosmarinus officinalis (rozemarijn), Thymus vulgaris (tijm) en diverse siergrassen zoals Stipa en Nassella.