disformatie

Disformatie is een term uit de Nederlandse medische terminologie die verwijst naar een afwijkende vorm of structuur van een lichaamsdeel. In het brede gebruik kan disformatie vergelijkbaar zijn met wat men ook als deformiteit of misvorming noemt, maar in sommige bronnen onderscheidt men disformatie van misvorming (malformatie) en van deformatie (vervorming door krachten van buitenaf). Disformatie kan zowel aangeboren als verworven zijn en kan elk lichaamssysteem treffen, met bijzondere aandacht voor skelet, gezicht, mond en inwendige organen.

Oorzaken en classificatie: Congenitale disformatie ontstaat tijdens de embryonale ontwikkeling door verstoring van weefselvorming of genetische factoren. Verworven disformatie kan ontstaan na trauma, infectie, ontsteking, degeneratieve aandoeningen of langdurige belasting. De mate van ernst, stabiliteit en functionele impact varieert sterk per lokaal en per oorzaak.

Diagnostiek en etiologie: Diagnostiek combineert klinisch onderzoek met beeldvorming zoals röntgen, CT of MRI en, waar relevant, genetisch onderzoek. Een onderscheid tussen beperkte deformiteit en disformatie met systemische aandoeningen kan bepalend zijn voor de behandeling en prognose.

Behandeling en prognose: Behandelingskeuzes hangen af van locatie, ernst en oorzaak. Conservatieve opties omvatten fysiotherapie, orthesen en corrigerende revalidatie. Operatieve opties kunnen bestaan uit osteotomieën, reconstructieve chirurgie of reconstructie van weefsel, en orthodontische of tandheelkundige ingrepen kunnen nodig zijn bij disformatie van gebitselementen. De prognose varieert; tijdige diagnose en passende behandeling verbeteren functionele uitkomsten en esthetiek.

Zie ook: misvorming, deformatie, craniofaciale anomalieën, skeletdeformatie.