diagnosticeerbaar

Diagnosticeerbaar is een bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat een ziekte, aandoening of klacht kan worden vastgesteld of gediagnosticeerd op basis van bekende criteria, symptromen, onderzoek of tests. Het begrip wordt veel gebruikt in de geneeskunde, de psychiatrie en de epidemiologie. Iets is diagnosticeerbaar als er met redelijke zekerheid een diagnose kan worden gesteld volgens erkende richtlijnen of wetenschappelijke methoden. Het tegenovergestelde is niet-diagnosticeerbaar of moeilijk diagnosticeerbaar, bijvoorbeeld wanneer er geen duidelijke criteria bestaan of testresultaten ontbreken.

De term is afgeleid van het werkwoord diagnose of diagnósticeren en het achtervoegsel -baar, wat “mogelijk” of “kunt” betekenen. Met diagnosticeerbare aandoeningen kunnen zorgverleners doorgaans betrouwbare behandelbeslissingen nemen, voor zover de diagnostische criteria en beschikbare tests voldoende onderscheidend zijn.

Toepassing en voorbeelden: veel voorkomende ziekten en aandoeningen zijn diagnosticeerbaar, zoals diabetes mellitus met bloedsuikercriteria of een bacteriële meningitis met klinische verschijnselen en laboratoriumtesten. In de psychiatrie zijn bepaalde stoornissen diagnosticeerbaar aan de hand van gestandaardiseerde criteria uit DSM- of ICD-systemen. Niet alle klachten leiden echter direct tot een diagnosticeerbare aandoening; sommige verschijnselen kunnen overlappen of blijven onduidelijk zonder aanvullende onderzoeken, waardoor diagnose onzeker blijft.

Zie ook: diagnose, diagnostische criteria, ICD-11, DSM-5, medische diagnostiek.