diagnosefuncties

Diagnosefuncties verwijzen naar een verzameling routines en mechanismen in een systeem die de toestand van hardware, software en processen controleren, analyseren en rapporteren. Het doel is om afwijkingen vroegtijdig te detecteren, de betrouwbaarheid van een systeem te verhogen en onderhoudsbeslissingen te ondersteunen.

Ze kunnen onderverdeeld worden in self-diagnostic functies die intern checks uitvoeren zonder externe hulp, en externe diagnostiek die door aanvullende tools of onderhoudssystemen wordt uitgevoerd. Daarnaast kunnen ze online (realtime) of offline (na een gebeurtenis of tijdens onderhoud) opereren. Mechanismen omvatten het verzamelen van data uit sensoren, status registers en logbestanden; het analyseren met regels, heuristiek en statistische modellen; en het genereren van foutcodes, waarschuwingen en aanbevelingen.

Implementatie vindt plaats in verschillende lagen: software-applicaties met diagnostische API's, firmware met ingebouwde zelftest en hardwarediagnostiek met diagnostische schakelingen. Toepassingsgebieden omvatten IT-infrastructuur monitoring, voertuigdiagnostiek via gangbare standaarden, medische apparaten voor patiëntmonitoring en consumentenelektronica.

Uitdagingen en best practices richten zich op het voorkomen van valse positieven, minimale prestatie-overhead, beveiliging van diagnostische data en een consistente codering van fouten. Goede diagnosefuncties leveren duidelijke foutcodes, gedocumenteerde procedures en concrete richtlijnen voor automatische of corrigerende acties, zodat onderhoud en operationele beslissingen tijdig en eenduidig kunnen plaatsvinden.