databandbreedte

Databandbreedte, in het Nederlands vaak gebruikt als een aanduiding voor bandwidth, verwijst naar de maximale hoeveelheid gegevens die een communicatiekanaal of netwerk in een seconde kan overdragen. Het wordt meestal uitgedrukt in bits per seconde (bps), kilobits per seconde (kbps), megabits per seconde (Mbps) of gigabits per seconde (Gbps), en in sommige contexten ook in bytes per seconde (Bps). Databandbreedte kan verwijzen naar de theoretische capaciteit van een kanaal (de maximale hoeveelheid informatie die mogelijk is) en in praktijksituaties ook naar de daadwerkelijke dataoverdracht die daadwerkelijk wordt gerealiseerd.

Het onderscheid tussen databandbreedte en de feitelijke dataoverdracht is belangrijk. Bandbreedte is een capaciteit: hoeveel er theoretisch mogelijk is onder ideale omstandigheden. De werkelijke snelheid die gebruikers ervaren, wordt vaak aangeduid als throughput en is doorgaans lager wegens overhead, foutcorrectie, protocolverwerking en netwerkbelasting. Overhead bij bijvoorbeeld handshakes, headers en foutcorrectie vermindert de effectieve databandbreedte.

Factoren die databandbreedte bepalen zijn onder meer het fysieke medium (glasvezel, koperdraad, radio), de beschikbare frequentiebandbreedte, de gebruikte modulatie en codering, en de aanwezigheid van ruis en interferentie. Ook het protocol en de netwerkarchitectuur kunnen de bruikbare capaciteit beïnvloeden.

Veelvoorkomende voorbeelden zijn Ethernet-netwerken met 1, 10, 40 of 100 Gbps, wifi-netwerken die variëren op basis van standaard en signaalkwaliteit, en breedbandverbindingen zoals kabel en DSL die verschillende up- en downstream snelheden bieden. Databandbreedte is een kernbegrip bij netwerkplanning, streamingkwaliteit en datastrategieën.