corrosiebewaking

Corrosiebewaking is de systematische praktijk van het volgen en beoordelen van corrosie in materialen en installaties, met als doel tijdig schade te voorkomen, veiligheid te waarborgen en operationele kosten te beheersen. Het omvat zowel continue monitoring als periodieke evaluaties van corrosiesystemen en -omstandigheden.

Het doel van corrosiebewaking is het bepalen van corrosiesnelheden, het detecteren van lokale corrosie en microbiologisch geïnspireerde corrosie, en het leveren van input voor onderhouds- en inspectieplannen. Door trends te analyseren kan men preventieve maatregelen nemen, life-time kosten verlagen en voldoen aan wet- en regelgeving en verzekeringsvoorwaarden.

Methoden binnen corrosiebewaking variëren. In-situ electrochemische technieken zoals lineaire polarisatieweerstand (LPR) en elektrochemische ruismetingen leveren real-time schattingen van corrosiesnelheden. Elektrochemische sensoren, zoals elektrische weerstandprobes, meten veranderingen in korrosieparameters over tijd. Gewichtsverliesproeven (corrosion coupons) bieden periodieke metingen van totale materiaalverlies. Daarnaast worden omgevingsparameters als temperatuur, pH, geleidbaarheid en aanwezigheid van agressieve ionen verzameld. Data-analyses en trends worden gebruikt om waarschuwingsniveaus te bepalen en onderhoudsinterval te optimaliseren.

Toepassingsgebieden van corrosiebewaking zijn onder meer de olie- en gasindustrie, water- en afvalwaterbehandeling, chemische verwerking, scheepsbouw en infrastructuur zoals leidingen en metalen constructies. Het holt van de methode hangt af van de aanwezigheid van corrosiecondities, de beschikbaarheid van sensoren en de gewenste tijdsoplossing voor beslissingen.

Beperkingen omvatten kosten en installatiecomplexiteit, de representativiteit van proefmonsters, kalibratiebehoeften en interpretatie van complexe corrosie-verschijnselen zoals MIC en crevice corrosion. Desondanks blijft corrosiebewaking een belangrijke component van onderhoudsbeheer en risicobeperking.