configuratieframeworks

Een configuratieframework (configuratie framework) is een software-architectuur- en operationeel hulpmiddel dat gestructureerde methoden biedt voor het definiëren, beheren en valideren van de configuratie van systemen en applicaties. Het ondersteunt declaratieve of imperatieve beschrijvingen van gewenste toestanden, automatische compositie van componenten, en parameters die per omgeving kunnen variëren. Doel is consistentie, herhaalbaarheid en traceerbaarheid van configuratie- en deploymentprocessen.

Typische kenmerken zijn declaratieve talen of sjablonen, modulariteit en herbruikbare componenten, idempotente uitvoering, versiebeheer van configuratie, validatie en testing, omgevingsdifferentiaties via variabelen en overlays, en integratie met CI/CD pipelines en monitoring. Configuratieframeworks kunnen opereren op verschillende lagen: infrastructuur (netwerken, compute, opslag), systeemconfiguratie (packages, diensten, gebruikersrechten), applicatieconfiguratie en deployment orchestratie.

Typische werkstromen omvatten het schrijven van configuraties in een taal of templating-systeem, versiebeheer, appliceren van configuratie op doelomgevingen, automatische driftdetectie en correctie. Voordelen zijn sneller provisioning, minder menselijke fouten, beter schaalbeheer en auditability. Nadelen kunnen complexiteit, leercurve en afhankelijkheden tussen componenten zijn.

Voorbeelden van configuratieframeworks zijn Ansible, Puppet, Chef en Salt in de systeemconfiguratie; Terraform en CloudFormation voor infrastructuur als code; Helm en Kubernetes Operators voor container- en applicatieconfiguratie. De keuze hangt af van de omgeving, gewenste declarativiteit en integratie met bestaande tooling.