compatibiliteitslaag

Een compatibiliteitslaag is een softwarelaag die tussen een toepassing en het onderliggende besturingssysteem opereert om compatibiliteit te realiseren tussen verschillende software-omgevingen. Het doel is om software die voor een andere API, een ander besturingssysteem of andere hardware is geschreven zonder aanpassingen aan de broncode of herbouw uitvoerbaar te maken.

De laag werkt door veelvoorkomende systeemaanroepen en bibliotheekfuncties te onderscheppen en deze te vertalen naar native functies van het doelplatform. Zo kunnen verschillen in bestandsindeling, proces- en geheugenmodellen en beveiligingsbeleid worden afgehandeld. Een compatibiliteitslaag verschilt van emulatie doordat zij doorgaans niet een volledige hardware-namaken biedt, maar vooral API’s vertaalt of nabootst.

Typen compatibiliteitslagen omvatten API-compatibiliteit, waarbij de interfaces van een andere omgeving worden nagebootst (bijvoorbeeld Windows-API op Linux). ABI- en OS-compatibiliteitslagen zorgen voor compatibiliteit van binaries en systeemeigen API’s, bijvoorbeeld 32-bit-apps op een 64-bit-besturingssysteem of oudere platformen.

Implementatie gebeurt meestal met wrappers en shims, dynamische linking en interpositie van symbolen; preloaders kunnen oproepen van een programma onderscheppen en vertalen. Soms biedt ook kernelondersteuning aanvullende compatibiliteit.

Voordelen zijn onder meer het hergebruik van bestaande software en lagere porteringinspanningen. Nadelen zijn beperkte dekking, mogelijke functioneringsproblemen en mogelijke prestatierestricties door de vertaallaag.

Een bekend voorbeeld is Wine, een Windows-compatibiliteitslaag op Unix-achtige systemen. Een andere context is kernel-compatibility-mechanismen die oudere of 32-bit-software op moderne systemen ondersteunen.