buitenstedelijk

Buitenstedelijk is een Nederlands adjectief dat aangeeft dat iets buiten het stedelijke gebied ligt, dus buiten de stedelijke kern van een stad of gemeente. In ruimtelijke ordening en beleid wordt het gebruikt om gebieden aan te duiden die niet deel uitmaken van de compacte stedelijke zone en doorgaans een lagere bebouwingsdichtheid kennen.

In planningscontext onderscheidt men vaak tussen het stedelijk gebied en buitenstedelijke gebieden. Buitenstedelijke zones kunnen bestemd worden voor wonen in lagere dichtheden, landbouw, natuur en recreatie, en vragen vaak om andere infrastructuur en milieubeoordeling dan binnenstedelijke gebieden. Ontwikkeling in deze zones gaat vaak gepaard met zorgen over ruimtelijke spreiding, open landschap en afhankelijkheid van autoverkeer.

Het begrip is gangbaar in Nederland en Vlaanderen en verschijnt in beleidsdocumenten, bestemmingsplannen en evaluaties van woningbouw, infrastructuur en landschap. Het is niet volledig synoniem aan buitengebied of landelijk: buitenstedelijk verwijst naar de relatie tot de stedelijke kern, terwijl buitengebied of landelijk meer het karakter en landgebruik van de omgeving beschrijven.