milieubeoordeling

Milieubeoordeling is een gestructureerde procedure om de verwachte milieueffecten van een voorgesteld project, plan of programma te identificeren, evalueren en beheersen. In de Nederlandse context wordt regelmatig gesproken over milieueffectrapportage (MER) als product van deze beoordeling. Het doel is om milieueffecten vroegtijdig in kaart te brengen, alternatieven te overwegen en maatregelen te ontwerpen die negatieve effecten kunnen voorkomen, verminderen of compenseren, zodat besluitvorming transparanter en verantwoorder kan plaatsvinden.

Het proces kent doorgaans verschillende fasen. Een screening bepaalt of een milieubeoordeling vereist is. Vervolgens vindt scoping plaats om relevante milieueffecten en onderzoeksvragen af te bakenen. In de hoofdfase volgt het opstellen van een milieueffectrapport (MER) of milieubeoordelingsrapport, waarin huidige conditions, verwachte effecten, waarschijnlijkheid, significantie en nakoming van mitigatie- en monitoringmaatregelen worden besproken. Er is doorgaans gelegenheid voor publieke participatie en inspraak voordat een definitief besluit wordt genomen. Na besluitvorming kan monitoring plaatsvinden om te controleren of mitigatiemaatregelen effectief zijn en of aanpassingen nodig zijn.

Scope en output: milieubeoordeling richt zich op milieu-aspecten zoals bodem, water, lucht, geluid, flora en fauna, landschap en klimaat, maar kan ook sociaal-economische effecten omvatten. In Nederland wordt vaak verwezen naar de Milieueffectrapportage (MER) als concrete uiting van de beoordeling. Europese regels, zoals de EIA-richtlijn, vormen ook een kader voor veel projecten en plannen.