brugpijler

Een brugpijler is een verticaal bouwkundig element van een brug dat het brugdek ondersteunt en de lasten naar de onderliggende fundering overbrengt. Brugpijlers bevinden zich tussen de eindpunten van een overspanning en verdelen deze over meerdere delen. Ze dragen de verticale belasting van het brugdek en het verkeer, en leveren stabiliteit tegen horizontale krachten door wind, water en trillingen.

Pijlers bestaan meestal uit gewapend beton of staal; historische bruggen gebruiken vaak steen of gemetselde constructies. Moderne pijlers kunnen enkelvoudig zijn of uit meerdere kolommen bestaan die verbonden zijn door een kopplaat (cap) waarop het brugdek rust. De vorm varieert van rond tot polygonaal en hangt af van factoren zoals belasting, stroming, en de afstand tussen de overspanningen.

Fundering en wateromstandigheden spelen een belangrijke rol. Pijlers rusten op funderingen zoals palen, of op een bredere onderbouw. Bij bruggen boven watergangen is het van belang rekening te houden met erosie van de ondergrond rond de pijlerbasis (scour); beschermingsmaatregelen zoals rotsbescherming of bekleding worden toegepast.

Onderhoud en inspectie: brugpijlers worden regelmatig onderzocht op scheurvorming, verwering, corrosie en schade door water of ijs. Reparaties variëren van eenvoudige verankeringen tot vervanging van onderdelen of volledige herbouw van een pijler bij ernstige slijtage.