blauwdrukken

Blauwdrukken zijn reproducties van technische tekeningen, met name uit de bouw- en werktuigbouwkunde, die dienen als kopieën van plannen voor uitvoering en samenwerking. Ze werden gebruikt om aannemers, ingenieurs en opdrachtgevers snel dezelfde informatie te geven over afmetingen, materialen en constructies, vaak op verschillende bladen verspreid.

Historisch ontstond de blauwdruk als afdruk op speciaal papier met een diepe blauwpaarse achtergrond en witte lijnen. De methode berust op de cyanotype-techniek: ijzerzouten worden gevoegd aan het papier. Een tekening wordt erop gelegd en belicht in het zonlicht; na wassen blijven de lijnen wit tegen de blauwe achtergrond. Daardoor ontstond de karakteristieke contraastoon die leidde tot de naam blauwdruk.

Toepassing en verloop: in de bouw en industrie werd de blauwdruk lange tijd als standaardkopie gebruikt, meestal als kopie op blauw verkrijgbaar in meerdere exemplaren. Met de opkomst van computer-ondersteund ontwerp (CAD), digitale printen en gemakkelijke uitwisseling van bestanden nam het gebruik af, maar bleef de techniek bestaan als historisch artefact en voor archieven.

Hedendaags bestaan er nog mogelijkheden voor oude blauwdrukken: sommige archieven en restauratieprojecten bewaren deze tekeningen vanwege historische waarde. In de moderne praktijk worden bouwtekeningen vaker digitaal beheerd en uitgewisseld; bestaande blauwdrukken kunnen worden gescand en herdrukt op modern papier. De term blijft bestaan als nostalgische of esthetische aanduiding, terwijl de praktijk zelf veelal digitaal is.