blauwdruk

Blauwdruk is een reproductie van een technische tekening, doorgaans afgedrukt op blauw papier met wit lichtgevoelige lijnen. In tegenstelling tot een kopie in potlood of inkt, levert een blauwdruk meerdere identieke uitgegeven exemplaren op die gemakkelijk kunnen worden verspreid voor samenwerking en uitvoering. De term wordt ook gebruikt om een plan of ontwerp in brede zin aan te duiden.

Historisch gezien werd de blauwdrukmethode mogelijk gemaakt door de cyanotype-techniek. Deze werd in 1842 ontwikkeld door de Britse wetenschapper Sir John Herschel en werd al snel populair bij architecten, ingenieurs en scheepsbouwers. Een tekening werd geplaatst op een vel papier bewerkt met lichtgevoelige ijzerzouten en vervolgens onder UV-licht belicht. De belichte delen reageren en worden onoplosbaar, waardoor de achtergrond diep blauw wordt terwijl de getekende lijnen wit blijven. Na het wassen verdwijnen onbelichte ijzerzouten, waardoor de wit-ontstaande lijnen zichtbaar blijven tegen de kenmerkende blauwe achtergrond.

Toepassingsgebied en impact: blauwdrukken werden lang gebruikt als reproduksies van bouwkundige en civiele tekeningen, omdat ze goedkoop, reproduceerbaar en relatief eenvoudig te maken waren. Ze maakten snelle distributie van plannen mogelijk voordat digitale systemen bestonden. In de loop van de twintigste eeuw zijn veel fysieke blauwdrukken vervangen door digitale plotrollen, CAD-prints en elektronische bestanden, hoewel de term “blauwdruk” in informele zin nog steeds voor een plan of ontwerp kan worden gebruikt.

Zie ook: cyanotype, architectuurtekening, CAD-plot.