biodiversiteitsmaatregelen

Biodiversiteitsmaatregelen zijn beleid, plannen en acties die gericht zijn op het behoud, het duurzaam gebruiken en het herstellen van de diversiteit aan soorten, ecosystemen en genetische bronnen. Doel is om biodiversiteit te beschermen omdat deze een fundament vormt voor ecosysteemdiensten zoals voedsel, waterkwaliteit, klimaatstabilisatie en bestuiving, en daardoor bijdraagt aan menselijk welzijn en veerkracht tegen verstoringen.

Maatregelen worden onderverdeeld in juridische en planmatige instrumenten (wet- en regelgeving, ruimtelijke planning) en in concrete beheerpraktijken (beschermen, herstellen en duurzaam benutten).

Beschermingsmaatregelen omvatten het aanwijzen van beschermde gebieden, het onderhouden van netwerken van habitats en integratie van biodiversiteit in land- en waterbeheer. Herstelmaatregelen richten zich op het herstel van beschadigde habitats, het herstel van populaties en het creëren van verbindingen tussen habitats.

Duurzaam gebruik van biodiversiteit omvat praktijken in landbouw, visserij en bosbouw die de biodiversiteit niet schaden en die lokale gemeenschappen ondersteunen.

Monitoring en evaluatie zijn nodig om trends in soortenrijkdom, populatieaantallen en habitatextensies te volgen en beleid waar nodig bij te stellen.

Internationale context: het Verdrag inzake Biologische Diversiteit (CBD), de Aichi-doelstellingen en het Global Biodiversity Framework vormen het raamwerk. Op EU-niveau spelen Natura 2000-gebieden en de Bird and Habitat Directives een centrale rol.

Uitdagingen omvatten financiering, gegevensverzameling en coördinatie tussen sectoren; effectief beleid vereist de integratie van biodiversiteit in alle ruimtelijke en economische activiteiten.