bioaugmentatie

Bioaugmentatie, of bioaugmentation, is een bioremediatiemethode waarbij cultureel gewonnen micro-organismen worden toegevoerd aan een omgeving om de afbraak van verontreinigingen te versnellen of een verstoord microbieel ecosysteem te herstellen. Het begrip onderscheidt zich van biostimulatie, waarbij eerder voedingsstoffen of electronenacceptoren worden toegevoegd om bestaande micro-organismen te stimuleren in plaats van nieuwe soorten.

Toepassingen van bioaugmentatie zijn onder meer bodem- en grondwaterreiniging, industriële afvalwatertreatment en opruiming van olie- of chemische verontreinigingen. De methode wordt ook ingezet bij verf- en kleurstoffen, pesticiden en andere organische contaminanten. Vaak wordt bioaugmentatie gecombineerd met andere bioremediatiemethoden om de effectiviteit te verhogen.

Proces en uitvoering betreffen meestal de selectie van micro-organismen met aantoonbare afbraakkrachten voor de betreffende verontreiniging, het kweken onder gecontroleerde omstandigheden, en het inoculeren in het milieu. Nauwkeurige monitoring is essentieel om afbraak, vorming van tussenproducten en veranderingen in de microbiële gemeenschap te volgen. Het succes hangt af van factoren zoals temperatuur, pH, nutrients en concurrerende organismen.

Voordelen van bioaugmentatie zijn onder meer snellere of doelgerichtere afbraak en het kunnen aanpakken van verontreinigingen waar de inheemse microbiële populatie onvoldoende capaciteit heeft. Nadelen omvatten het risico dat geïntroduceerde soorten niet overleven of zich ongewenst verspreiden, mogelijke ecologische effecten en de behoefte aan regulering, risicobeoordeling en langdurige monitoring.

Keuze van organismen spitst zich vaak toe op autochtone soorten om ecologische verstoringen te beperken; bij gebrek aan geschikte inheemse microben kunnen zorgvuldig geselecteerde exogene stammen onder strikte toezichtmaatregelen worden toegepast.

---