bilirubinewaarden

Bilirubinewaarden geven de hoeveelheid bilirubine in het bloed weer. Bilirubine is een afbraakproduct van heem uit rode bloedcellen. In de lever wordt bilirubine geconjugeerd (omgezet in een hydrofiele vorm) zodat het via gal en uitpoeling uit het lichaam verwijderd kan worden. Het totaal bilirubine is de som van direct (geconjugeerd) en indirect (ongeconjugeerd) bilirubine. De waarden worden meestal gemeten in µmol/L of mg/dL en kunnen per laboratorium iets verschillen.

Algemeen geldende referentiewaarden geven aan dat de totale bilirubine bij gezonde volwassenen doorgaans ongeveer 5-21 µmol/L (0,3-1,2 mg/dL) ligt. Direct bilirubine is meestal 0-7 µmol/L (0-0,4 mg/dL). Indirect bilirubine, het grootste deel van het totaal, ligt meestal in de richting van 5-14 µmol/L. Omdat laboratoria verschillende referentiewaarden hanteren, adviseren artsen om de resultaten in samenhang met de bijbehorende referentiewrden van het gebruikte laboratorium te beoordelen.

Verhoogde bilirubinewaarden kunnen verschillende oorzaken hebben. Een höe indirecte bilirubine kan wijzen op verhoogde afbraak van rode bloedcellen (hemolyse) of een stoornis in de verwerking van ongeconjugeerd bilirubine, bijvoorbeeld bij het Gilbert-syndroom. Een verhoogde directe bilirubine wijst vaker op problemen met de lever of de galwegen, zoals leverontsteking, levercirrose, galsteenlijden of een obstructie van de galwegen. In pasgeborenen komt lichte verhoging vaak voor vanwege onvolgroeid functioneren van de lever; in ernstige gevallen kan behandeling nodig zijn.

Bij verdenking van afwijkende bilirubinewaarden worden vaak aanvullende onderzoeken uitgevoerd, zoals leverenzymen, albumine en INR, beeldvorming en soms nier- of bloedonderzoek, om de oorzaak vast te stellen en de juiste behandeling te bepalen.