beroering

Beroering is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar een toestand van verstoring, opschudding of emotionele beweging die door een gebeurtenis, bericht of handeling wordt veroorzaakt. Het kan zowel een publieke onrust aanduiden als een innerlijke, emotionele reactie van een individu op een situatie. In die zin staat beroering dicht bij woorden als onrust, opwinding en agitatie, maar heeft het vaak een gevoel van plotselinge, mogelijk gepolariseerde reactie.

Etymologie en gebruik: het woord is afgeleid van het werkwoord beroeren, dat “bewegen, raken” betekent. Beroering als zelfstandig naamwoord wordt in literaire en hedendaagse taal gebruikt om een toestand van verroering of emotionele mobilisatie aan te geven. In formele en journalistieke context dient het vaak als een neutrale of beschrijvende term voor een plotselinge reactie of gebeurtenis.

Voorbeelden van gebruik: 'De aankondiging veroorzaakte beroering onder de bevolking.' 'Er ontstond beroering in de Kamer toen het voorstel ter tafel kwam.' In politieke en maatschappelijke verslaggeving kan beroering verwijzen naar zowel maatschappelijke reacties als innerlijke affecting die publiek besproken worden.

Zie ook: onrust, opwinding, agitatie, opschudding. In woordenschat en taalgebruik wordt beroering gezien als een formeel of literair woord, geschikt voor beschrijvende of analytische contexten in plaats van alledaags spreektaalgebruik. Veel woordenboeken, waaronder Van Dale en etymologiebank, benoemen het als een standaard Nederlands begrip met deze betekenis.