bemonsteringmaatregelen

Bemonsteringmaatregelen zijn procedures en controles die worden toegepast om representatieve monsters te verkrijgen uit materialen, omgevingen of populaties voor laboratoriumanalyses en besluitvorming. Het doel is de betrouwbaarheid, representativiteit en traceerbaarheid van de resultaten te waarborgen en naleving van regelgeving te ondersteunen.

Een bemonsteringmaatregel omvat doorgaans de planning, selectie van bemonstertingspunten en -tijden, de bemonstermethode en de monstersize, het verzamelen van monsters, de afhandeling, labeling en opslag, transportcondities en documentatie van de keten van bewaring. Daarnaast bevat zij kwaliteitszorg- en kwaliteitsborgingsmaatregelen, kalibratie van apparatuur, training van personeel en vastlegging van procedures om naleving aan te tonen.

Ontwerpkeuzes binnen bemonsteringmaatregelen kunnen variëren tussen willekeurig, systematisch, gestratifieerd of samengesteld (composiet) bemonsteren, afhankelijk van de populatie en variabiliteit. Het plan bepaalt het aantal monsters, herhaling, bemonsteringsfrequentie en toelatingscriteria, en beschrijft of het gaat om routinematige monitoring of incidentgestuurde bemonstering, met eventueel corrigerende acties bij afwijkingen.

Toepassingen van bemonsteringmaatregelen vinden plaats in omgevingsmonitoring (water, bodem, lucht), voedsel- en voederveiligheid, klinische of veterinaire diagnostiek en procescontrole in de industrie. De maatregelen moeten in lijn zijn met relevante nationale en EU-regelgeving en richtlijnen en garanderen traceerbaarheid van veld tot laboratorium.