basisspecificatie

Een basisspecificatie is een kort, expliciet document dat de kernvereisten en randvoorwaarden vastlegt voor een product, systeem of project. Het vertaalt gebruikersbehoeften naar eenduidige, testbare eisen en vormt daarmee de basis waarop ontwerp, ontwikkeling en acceptatie plaatsvinden. De basisspecificatie dient als overeenkomst tussen betrokken partijen en als referentiepunt tijdens het gehele traject.

Inhoudelijk omvat een basisspecificatie doorgaans: de doelstellingen en scope van het product of systeem; functionele eisen (wat het systeem moet doen) en niet-functionele eisen (prestatie, betrouwbaarheid, veiligheid, beveiliging, bruikbaarheid, onderhoudbaarheid); interfaces en interoperabiliteitsvereisten; normen, standaarden en regelgeving waaraan moet worden voldaan; randvoorwaarden zoals budget, tijdschema en operationele omgeving; kwaliteitsattributen en criteria voor acceptatie en testen; en relevante verwijzingen of implementatierichtlijnen. De nadruk ligt op wat nodig is om de gewenste uitkomst te realiseren, zonder in te gaan op designoplossingen.

Doel en gebruik: de basisspecificatie wordt meestal in de vroege fasen van een project opgesteld en dient als baseline voor ontwerp, implementatie en verificatie. Het helpt om scope creep te beheersen, eisen te traceren naar naleving en tests, en als contractueel uitgangspunt voor leveranciers en interne teams te fungeren.

Proces en beheer: de inhoud wordt verzameld via requirements engineering, validateert en verifieert de eisen met belanghebbenden, en wordt formeel goedgekeurd en gebaselineerd. Wijzigingen worden via een change management-proces beheerd en weerspiegeld in opvolgende versies. Een goede basisspecificatie is duidelijk, bewerkelijk, eenduidig en toetsbaar.