bankinstellingen

Een bankinstelling is een financiële instelling die huishoudens en bedrijven van financiële diensten voorziet, met name door het opnemen van deposito’s en het verstrekken van leningen. Daarnaast bieden bankinstellingen betalingsverkeer, spaar- en beleggingsdiensten en, in sommige gevallen, bewaargeld en vermogensbeheer aan. De term wordt in juridisch en regulerend verband vaak gebruikt om instellingen te onderscheiden die primair als bank opereren van andere financiële ondernemingen zoals verzekeringsmaatschappijen en beurshandelsbedrijven.

Typen en functies: bankinstellingen omvatten onder meer commerciële banken, spaarbanken, coöperatieve banken en investeringsbanken. In de praktijk vervullen zij een centrale rol in de economie door het mobiliseren van spaargelden, het mogelijk maken van investeringen en het faciliteren van betalingsverkeer tussen partijen. Daarnaast leveren zij vaak producten en diensten op het gebied van kredietverlening, betalingsverkeer, treasury-activiteiten en, afhankelijk van de structuur, vermogensbeheer.

Regulering en toezicht: in de meeste landen valt een bankinstelling onder een streng regelgevend kader. In Nederland vallen bankinstellingen onder het Wet op het financieel toezicht (Wft) en staan zij onder toezicht van De Nederlandsche Bank (DNB) en, voor gedrag en consumentenbescherming, de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Doel van het toezicht is prudentiële stabiliteit, transparantie en consumentenbescherming, evenals het waarborgen van voldoende kapitaal, liquiditeit en adequaat risicobeheer.

Internationale context: bankinstellingen opereren vaak internationaal en volgen internationale normen zoals Basel-akkoorden en IFRS-rapportering, wat uniformiteit en samenwerking over grenzen bevordert.

Zie ook: centrale banken, commerciële banken, kredietinstellingen.